با اینکه من خیلی آدم ظالمی ام معمولا ولی دلم نیومد حتی همین پسته ترتیب عنوان شاید شایدای پرسونو به هم بزنهxD

خواستم اعلام کنم که بنده نقش ویراستارو دارم اینجا و الان نشستم دونه دونه سایز نوشته هارو بزرگ میکنم._.xD پریروزم جای این شتر نظر جواب دادمxD و به زودی قراره بیام گوهر فشانی هاشو موضوع بندی کنمxD

برا خیلیاتون سوال بود من چیکار میکنم اینجا و الان اومدم جواب بدم بله

بوس بهتون بای

(پی نوشت:فردا خودم پاک میکنم بزار بمونه شترxD)

(پی نوشت۲:تصمیم بر این شد که بمونهxD)

میدانی ؟ من مدتیست که شکسته ام .. شکسته ام از از بلور های رنگارنگ‌ روی ماسک های اطرافیانم . همان ماسک هایی که تظاهر میکنند به شاد بودن .. تظاهر میکنند که خوبند اما من به خوبی میدانم که همه ی ما بعد از تو چطور شکستیم ... تعارف که نداریم .. جدای درد از دست دادنت این تظاهر ها روح مرا خراشیده اند و روح خراشیده شده درد میکند .. انقدر درد میکند که دیگر مسکن ها هم برایم کاری نمیکنند و من حالا حتی تنها تر از همیشه ام به هر حال هیچ وقت هم اطرافم انقدر ها شلوغ نبود ..تو هم که رفتی من تنها تر شدم و حس میکنم که عمیقا از دنیا محو شده ام جوری که دیگران گویا مرا نمیبینند .. حقیقتش وضع دردناکیست .. و من از عمق وجودم اغوش کسی را نیازمندم . اغوش کسی چون تو و یا شاید چون شب را .. تو که مدت هاست رفته ای .. پس در کمال ناچاری شب تنها انتخاب من خواهد بود ..  منظورم از شب همان شبیست که تو را از دست دادیم .. علتش را که میدانی ؟ اگر صادقانه نگاهش کنیم ان شب خیلی زود صبح شد .. و خیلی زود هم از یاد رفت ... چیزی که از ان شب باقی ماند تنها غم تو بود و تاریخی که یاداور میشد تو دیگر نیستی .. و تو ..  خب تو در حق ان شب ظلم کردی .. چون شب ها تنها یک شب زندگی میکنند . هر شبی که میگذرد همچون شب گذشته نیست . شب ها مثل ما هستند .. متفاوت و با عمری محدود و چند ساعته و خب حالا که در حق ان شب ظلم کرده ای ناچارم جبرانش کنم .. ناچارم که جبران کنم قلب شکسته ی ان شب را و شاید .. تنها شاید قلب شکسته ی خودم را .. و از انجایی که گاها اغوش ها ترمیم میکنند بعضی درد ها را .. میخواهم که ان شب را در اغوش بکشم که شاید قلب شکسته ام مرحمی برای خود یابد . میخواهم با در اغوش کشیدن ان شب دنیای رنگین و روشن درون قلبم را هرچند که اندکی از ان باقی مانده باشد با او شریک شوم . میخواهم انقدر محکم در اغوش بکشمش که دردهایی را که با خودش حمل میکند را با من شریک شود .میخواهم اغوشم انقدر ارامش بخش باشد که به خودش اجازه دهد کمی از درد هایش بگوید .. میخواهم ان شب شنیده شود .. میخواهم برخلاف من که مدت هاست کسی صدایم را نمیشنود .. ان شب کسی را برای شنیدن داشته باشد ... و در نهایت من میخواهم بخشی از او باشم . میخواهم رویای ان شب باشم ، که شبی طولانیست . شبی که در ان ستاره ها درخشان تر و ماه تابان تر خودنمایی کنند . شبی که پسرکی دخترک محبوبش را در اغوش بکشد و مردی تنها به زنی منزوی که لبخند درخشانی دارد دل ببندد . و من عمیقا میخواهم که رویای ان شب باشم . شبی بی پایان ‌. شبی که صبح ندارد . شبی که انتهایش گره بخورد به بهشت و بهشت ان شب بارانی شود . من میخواهم که رویای ان شب باشم . بدون حتی ذره ای شک و تردید .. چون .. چون شاید شب تنهاست .. و چون شاید من هم تنهایم .. چون شاید سرنوشت من و ان شب تو بودی و ما سرنوشت مان را از دست دادیم .. چون .. چون در حق ما ظلم شد .. چون ما از همه جا محو شدیم و دیگر هیچ کس صدایمان را نشنید .. چون درد ما را کشت و ما تاریک تر از همیشه شدیم و شاید چون من و ان شب به جز هم دیگر کسی را نداریم .. و من .. خب من با اینکه دیگر ندارمت و تو مدت هاست که رفته ای هنوزم حرف هایت را در گوشه گوشه ی ذهنم قاب کرده ام .. و خب یک بار وقتی که اشک هایم انقدر زیاد بودند که میتوانستند شهر را درون خودشان غرق کنند زمزمه وار گفتی که به هر حال دنیا این طور باقی نمیماند .. گفتی که لااقل تو به بهبودی اش امید داری .. و خب .. حالا چطور ؟ هنوز هم به بهبودش امید داری ؟ حالا که همه یمان را تنها رها کرده ای ؟ و من .. هنوز هم باید حرفت را باور کنم ؟ بنشینم و ان شب را در اغوش بکشم و هر دو گریه کنیم ؟ و بعد صبر کنیم و صبر کنیم که کسی تکه های دنیایمان را با چسب زخم های بزرگ و رنگی به هم بچسباند ؟ چقدر دیگر باید صبر کنیم ؟ من و ان شب باید خیلی صبور باشیم نه ؟ باید انقدر صبر کنیم که به جای گرفتن دست معشوق نداشته ی مان دست مرگ را در دست  بگیریم ؟ اصلا هیچ میدانی که چقدر خسته ایم ؟ یا اینکه نداشتنت چقدر درد دارد ؟ هیچ میدانی که من و شب چقدر تنهاییم ‌؟ میدانی که مثل همیشه در انتهای ماجرا تنها من میمانم .. ؟ میدانی دیگر نه .. ؟ راستش قلبا  یقین دارم که میدانی .. تو همیشه همه چیز را درباره ام میدانی .. همه چیز همه چیز را .. و ماجرا هم از همینجا غمگین و دردناک میشود .. فکرش را بکن .‌.. تو همه چیز را درباره ام میدانستی و همین قدر زود  ترکم کردی .. و من ... دخترک تنهایت که حالا تنها تر از همیشه شده چه توقعی از غریبه ها میتوانم داشته باشم ؟ دیگر چه کاری میتوانم برای تسکین دردهایم انجام دهم ؟ جز در اغوش کشیدن ان شب و خوابیدن و بیدار شدن با فکر تو .. تویی که مدت هاست نیستی دیگر چه چیزی برای من مانده ؟ و من شگفت زده ام .. شگفت زده از اینکه ایا این پایان ماجراست ؟ این پایان قصه ی من و توست ؟ من دیگر باید رهایت کنم ؟ ان شب را چطور ؟ پس از در اغوش کشیدنش و یکی شدن با او ؛ او را هم رها کنم تا خورشیدش را پیدا کند ؟ و باز تنها شوم ؟ این سرنوشتیست که باید بپذیرمش ؟ مطمئن نیستم ‌‌..‌ کسی هم جواب سوالم را نمیدهد پس فقط میتوانم اشتباه کنم .. فقط میتوانم همه را رها کنم و خودم بمانم و انعکاسم در اینه .. انعکاسی که مدت هاست ندیده امَش . مدت هاست که به حال خودش رهایش کرده ام .. انگار نه انگار که او بخشی از من است .. انگار نه انگار که او هم در این درد شریک بوده .. انگار نه انگار که هر دوی ما تو را از دست دادیم .. پس شب را رها میکنم .. میگذارم او هم چون من تنها شود و یا خود را در دل تاریکی هایش بیابد یا خورشیدی جدید پیدا کند که نور وجودش شود سپس دست انعکاسم را میگیرم و سرش را روی شانه هایم میگذارم و هر دو از عمق وجودمان گریه میکنیم .. هرچند که گریه ها تو را برنمیگرداند اما شاید نجات دهد روحم را .. شاید هم شهر را در خودش غرق کند .. و میدانی ؟ اینها دیگر مهم نیست گویا ماجرا به انتها رسیده و این پایان ماست ..  تو که رفتی .. من تنها شدم .. ماه در اغوشم گریست و ارام شد و سپس فرستادمش تا خورشیدش را پیدا کند یا دست کم خودش خورشید وجودش شود .. و من .. انعکاسم را پیدا کردم ‌.‌. اما سوال من چیز دیگریست .. ایا این سرنوشت بود ؟ یا قصد تو از رفتن پیدا کردن خودم بود ؟ ماجرا هر چه که بود .. تار و پود وجودم از رفتنت سیاه پوشیده است و من هنوز هم شکسته ام اما .. اما این بار کسی را برای تکیه کردن دارم .‌ کسی به جز تو را .. من خودم را برای همیشه دارم .. برای همیشه ی همیشه و به عنوان هدیه ای از طرف تو .‌. تویی که رفته ای و من هرگز فراموشت نخواهم کرد :)

+ از اون متناست که امیدوار بودم هیچ وقت منتشرش نکنم 

++ اما خب یه بنده خدایی گفت وقتی نمیدونم متنی رو منتشر کنم یا نه همون لحظه دستمو بذارم روی دکمه ی انتشار و پایان .. XD

میدونی چیه ؟ من فقط دیگه خیلی خستم .. میخوام رهات کنم .. رهات کنم مثل بادکنک هلیومی ای که از دستم رها شده باشه ... میخوام دقیقا شبیه همون بادکنک هلیومی که اروم اروم به سمت یه جای دور حرکت میکنه رهات کنم جوری که دیگه هیچ وقت یادم نیاد که وجود داشتی . میخوام رهات کنم هرچقدر که سخت باشه و من هرچقدر که درد داشته باشم اما من نیاز دارم که برگردم . نیاز دارم که برگردم به من قبلی . منی که شادتر بود و برای هر چیز کوچیک و احمقانه ای قلبش درد نمیگرفت و اشک های درشتش جاری نمیشدن . من به من قبلی نیاز دارم . پس هرچند که قول داده بودم رهات نکنم اما امیدوارم برای درک کردن من سلیقه به خرج بدی و مثل قبلا که منو میفهمیدی درکم کنی .‌. درک کنی که مجبورم برای رسیدن به من گذشته رهات کنم هرچند که این جاده طولانی به نظر میاد اما .. باید برگردم . باید برگردم به منی که میخندید.. منظورمم از خندیدن هر خنده ای نیست .. میدونی ؟ منظورم یه خنده ی عمیقه ‌.. یه خنده ی واقعی .‌. از اون خنده ها که روح فرد رو به نمایش میذاره .. و اره .. خیلی طول کشید اما من دیگه باید برگردم چون فکر میکنم که من قبلی یه جایی بین راه منتظرم نشسته تا برم و پیداش کنم . بغلش کنم و باز با هم یکی بشیم و من دوباره لتونم ارامش رو تجربه کنم و حتی شاید شاد بودن رو .. واقعا امیدوارمب تونم دوباره تجربه شون کنم .. باید به خاطر اینکه باعث شدی تغییر کنم ، معذرت بخوای اما من به جای تو میگم که متاسفم .. متاسفم که مجبورم رهات کنم اما دیگه کافیه .. راستش نمیدونم تا حالا از ناراحت بودن بی وقفه خسته شدی یا نه ؟ این رو هم نمیدونم که تنهایی تا حالا باعث شده حس کنی وجود نداری یا نه ؟  به هر حال  من خسته شدم و حس کردم که مثل یه روح نامرئی ام و این تجربه ها قلبمو نابود کردن .. پس به فکر راه چاره افتادم . چون تحمل کردن درد و غم و اندوه و گریه های بی وقفه ی شبانه دیگه برام خیلی سخت شده بود . راه های زیادی رو امتحان کردم اما  رها کردنت تنها راهیه که برام باقی مونده و خب  دوباره و دوباره بابتش متاسفم اما این پایان قصه ی ماست .. پایان قصه ی من و توئه .. و همون طور که میدونی گاهی وقتا پایان های تلخ بهترین پایان ممکن برای یه داستان دردناکن پس این پایان هم بهترین پایان برای من و توئه .. و خب راستش برای خداحافظی میخوام بگم که ازت ممنونم .. به خاطر همه چیز .. به خاطر همه ی اون خاطره ها و حرفای قشنگ و حتی به خاطر چیزای ناراحت کننده .. که خب بیخیال اونا .. دیگه قراره رهاشون کنم .. قراره از تو فقط برای من یه سری تصویر مبهم باقی بمونه که فکر کردن بهش لبخند بیاره رو لبام ..  از همین الان به خاطر اون لبخند ها هم ممنونم .. من ممنونم به خاطر بودنت .. واقعا برای همه چیز .. و حالا دیگه باید رهات کنم .. دیگه وقتشه .. پس برو ..  میخوام در حالی که دور میشی نگات کنم .. برای اخرین باری که چشمم بهت میوفته ‌.. میخوام اون قدر نگات کنم که از دیدم خارج بشی .. و اره .. فک کنم حالا دیگه میتونم بگم که رهات کردم .. دیگه میتونم بگم که تو از زندان ذهن من رها شدی .. من رها کردمت .. اونم نه برای امروز و چند ماه اینده .. نه راستش بلکه برای همیشه :))

+ یه متن عجیب و غریب که صرفا وسط حرف زدن با هستی به ذهنم رسید فک کنم بدونه کجای ماجرا رو میگم .. 

++ و بالاخره .‌. نمیتونستم بنویسم واقعا نمیتونستم پس هستی ممنونم ؟ 

+++ کتاب ارواح قرن بیستم .. یکی بیاد پاسخگو باشه این کتاب چرا انقدر داستاناش عجیب و غریب و گاها به طرز وحشتناکی گنگ و حتی سادیسمیه ؟ داستان چیه ؟ من تو شوکم هنوز ..

امروز صبح کبوتری کنار پنجره ی اتاقم نشسته بود و میدانی ؟ ارزو کردم برایم از تو نامه ای اورده باشد .. ارزو کردم ناگهان دنیا درست مثل ان قصه های قدیمی که جنس شان از جنس عشق هایی خاک خورده بود بر صفحات کتاب های کتاب خانه ی مان شود . اصلا یادت هست ؟ همان قصه هایی را میگویم که برای قلب های کوچک و جوان مان لرزه هایی بودند از سر حسادت و هیجان ..همان قصه ها  که کبوتران پستچی هایی بی همتا میشدند برای نامه های عاشقانه و دست نویس .. و من امروز صبح تنها خواستار این بودم که کبوتری از میان صفحات کتاب پر بکشد و در چنگال های کوچکش نامه ای بیاورد پر از عطر تو همراه با نوشته هایی که از قلبت امده باشند و شاید کاغذی کاهی که اغشته شده است به عطر مست کننده ی رز های سرخ .. به هر نحو من امروز صبح تنها خواستار بودم کلماتی از جنس تو را ... من تو را خواستار بودم .. هرچند از طریق کبوتر ها .. هرچند  از طریق نامه ها .. من خواستار بودم هر چه را که مرا به تو میرساند .. من  امروز صبح تنها خواستار بودم دنیای قصه ها را و شاید صدای گرمت را  که در گوشم زمزمه میکند جمله ی دوستت دارم را .. :)

+ این یکی واقعا به عکس نیاز داشت بعدا انجامش میدم یاه یاه یاه XD

++ این نوشته ها اثرات کیدراماست .. هرچند مال چند ماه پیشه ولی :| من مدت هاست که غرق شدم :دی

+++ واسه پست گذاشتن دیره ؟ فک کنم که هست '-'...